Stéphane Halleux

Vooral humor is een alom aanwezige toets in Stéphanes werk. Als kunstenaar eigent hij zich het recht toe van wrange humor, beeldhouwt en hekelt hij de absurditeit van het leven op een cynische manier. De precieze werkwijze van Halleux maakt dat zijn beelden getuigen van een magie. Ze verwijzen naar de verwondering van zijn kinderlijke universum, waarin hij subtiel de ironie integreert zodat de kijker zijn eigen verbeelding kan projecteren en zich kan wentelen in het sculpturale gegeven. De werken zijn het resultaat van een assemblage van allerlei onderdelen en diverse materialen die de kunstenaar gebruikt zoals hout, brons, koper en leder. Systematisch verzamelt hij, fotografeert en coördineert hij rigoureus al de onderdelen die de constructie vormen van zijn werken. Als integer kunstenaar beleeft hij een emotionele omgang met zijn gekozen materialen, toont hij een uitzonderlijke creativiteit en vaardigheid die teruggrijpt naar het verleden en waarin men de hand van een ware ambachtsman herkent. Stéphane staat als kunstenaar buiten de tijd en is niet onderworpen aan een bepaalde school. Zijn werken stellen de maatschappij in vraag, maar wel op een manier die los staat van realiteit, eerder een wereld met superhelden uit de Amerikaanse strips en wezens uit de film en animatie. Soms treedt hij in de sporen van een Jules Verne, Tim Burton of Marcel Duchamp. Deze kunstenaar beschikt over een enorme verbeeldingskracht, scherpzinnigheid en durf. Zijn misleidende naïeve en dromerige stijl creëert samen met een dosis humor, een samenhangend en krachtig oeuvre waarin nauwgezette techniek en precisie schuilt onder de façade van een ontdekkingsreiziger die klaarstaat een retro-futuristische wereld te veroveren. Met zijn anachronistisch werk blijkt Stéphanes idee eenvoudig: de toekomst is de fantasie van ons verleden, maar geprojecteerd in een nieuwe technologische ruimte. Zijn visuele analyse vertaalt beide kenmerken. De toekomst wordt ondergedompeld in een “uit de mode” fase, verouderd, reflexief en terugkerend verhaal. Halleux werkt met levenloze voorwerpen, maar ze worden wel nieuw leven ingeblazen door zijn sculpturen. “Wanneer ik een personage maak, een vliegende ambtenaar, een boekhouder, dan verbeeld ik me zijn leven, zijn omgeving, zijn woonplaats, zijn rit naar het werk, enz. Daarom, los van de artistieke en technische zoektocht, kan ik het niet helpen om elk nieuw stuk te zien en laten bestaan als de buurman van de vorige.” Hij brengt menselijke gevoelens in beeld door neurotische personages te scheppen waarin de kijker zich perfect kan herkennen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat in 2014, de kortspeelfilm “Mr.Hublot”, waarin de sculpturen en het universum van Stéphane Halleux tot leven komen, bekroond werd met de Oscar voor “Beste animatie kortfilm". Het was dan reeds duidelijk dat de sculpturen al de nodige kwaliteiten voor animatie vertonen, en voor het eerst een Luxemburgse productie de unieke Oscar prijs in de wacht kon slepen in Los Angeles. Tim Johnson, Animatie Director van Dreamworks, herkende ogenblikkelijk de succesvolle integratie van beweging en verhaal in de gearticuleerde assemblages, en verklaarde al in 2011: “ I’m drawn to Stéphane’s work as a fellow story-teller. His sculptures all seem to have popped out of an animated universe.” 2015 betekende een zeer vruchtbaar jaar voor de kunstenaar met een solo expo in de Eiffeltoren. Ook in het Egmontpaleis te Brussel maakte hij deel uit van 7 Belgische kunstenaars die hun creaties brachten, waaronder grote namen als Wim Delvoye, Johan Muyle en Kris Martin. Na verscheidene jaren met internationale tentoonstellingen zoals in Parijs en Miami, werd in 2022 Stéphanes werk ook aardig in de spotlight gezet met een tentoonstelling in het Atomium, unieke staalconstructie die werd ontworpen voor de wereldexpo van 1958 te Brussel. Nu wordt er reeds uitgekeken naar een tweede film, dit keer een langspeelfilm met het universum van Stéphane Halleux, door de animatiestudio “La Fabrique d'Images" in Luxemburg en in samenwerking met België en Frankrijk. De film, getiteld “The Defects” met Stéphane Halleux als artistiek directeur, vloeit voort uit het oorspronkelijke idee van Christine Parisse en Jean-Marie Musique. Met een geschat budget van 10 miljoen euro, is het scenario verzorgd door David Freedman en Jules De Jongh. De veelzijdige kunstenaar legt ongetwijfeld beslag op humor met een grote H, neemt zichzelf niet al te serieus, en dweept met de noodzakelijke intellectuele inbreng die hij dient te coördineren met al zijn creatieve impulsen.